به نقل از «خبرآنلاین»

رمانی در مذمت شرّ دست‌ساخته‌ی بشر

تاریخ انتشار: ۳ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۷۰۲۶۸

مرجان صادقی: لئونارد برنستاین سه روز بعد از قتل جان اف کندی، رهبری ارکستر فیلارمونیک نیویورک را برای اجرای سمفونی شماره‌ی دوی گوستاو مالر به اسم «رستاخیز» را بر عهده داشت. او به جای موسیقی مرثیه، اثر مالر را انتخاب کرده بود و در توضیح آن گفته بود اثر مالر مفهومی «خیال‌انگیز از امید و پیروزی بر رنج جهانی» دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بخش اعظمی از این رنج جهانی که برنستاین از آن یاد کرده در جهان سوم اتفاق می‌افتد که البته قضاوت اینکه هنر چقدر می‌تواند این رنج را بکاهد، بر عهده‌ی کلمات مهیج، نت‌ها و رنگ‌ها نیست؛ قضاوت آن با تاریخ است.

فرناز شهیدثالث نویسنده‌ رمان «محرمانه‌ی میلان» برای نوشتن از افراطی‌گری که بن‌مایه و ساحت شکل‌گیری آن در جهان سوم است استفاده کرده؛ تئو یا طاهر مهاجری افغان است که در نوجوانی بعد از حمله‌ی تروریستی به هرات آواره می‌شود. او با مشقت خود را به سرزمین مادری‌اش ایران می‌رساند و سپس به یونان و بعد به اسپانیا می‌رود؛ یادش آمد که دیگر طاهر نیست. سال‌ها بود که دیگر طاهر نبود. به پرستار نگاه کرد و اسمش را گفت:«تئو شایا». ص۶

نویسنده درمورد چرایی انتخاب مهاجری افغان و نه ایرانی، برای شخصیت اوّل داستانش می‌گوید:تئو در خراسان به دنیا آمده - در نیشابور - و خانوادهٔ مادری‌اش ساکن این شهر بوده‌اند. در زمان جنگ ایران و عراق به شهر خانوادهٔ پدری‌اش - هرات - مهاجرت می‌کنند. اما با سقوط هرات به دست طالبان، تئو تمام اعضای خانواده‌اش را از دست می‌دهد. این موضوع به چند دلیل برایم اهمیت داشت. مهمترین نکته اینکه ما پیشینهٔ تاریخی مشترکی داریم. زبان مشترک و ریشه‌های فرهنگی مشترک. مرزهای سیاسی، مردم ایران و افغانستان را با هم غریبه کرده است. از طرف دیگر، دردها و زخم‌ها و مصائب ما هم مشترک است. از جملهٔ این دردها شرایطی است که بشیاری از ایرانیان و افغانستانی‌ها را در این سال‌ها مجبور به مهاجرت کرده است. در این رمان یک دلیل مشترک باعث مهاجرت شخصیت اصلی از ایران و افغانستان به اروپا شده است: جنگ. و گویی جغرافیایی که انسان در آن زاده می‌شود، سرنوشت اوست.

عشق به عکاسی تله‌ای برای بمب‌گذاری

تئو به نمایشگاه سه‌روزه‌ عکسی در میلان دعوت می‌شود. بعد از نمایشگاه با زنی هوس‌انگیز به نام نادیا، در رستورانی قرار می‌گذارد. غذا که سفارش می‌دهند نادیا برای دقایقی از او دور می‌شود و در همین لحظه ناگهان بمبی منفجر می‌شود. بمب در کیف نادیا بوده که دوربین‌ها آن را روی شانه‌ی تئو نشان می‌دهند. در فیلم اثری از نادیا نیست. او کیفش را برای مدت کوتاهی به تئو می‌دهد که پاشنه‌ی کفشش را درست کند.

بمبی از ناکجا افتاده بود وسط زندگی‌اش. وسط سفرش به میلان. وسط نمایشگاه عکسش با آن همه مصاحبه و مهمانی و آدم‌هایی که می‌آمدند و می‌رفتند. حالا انگار همه‌چیز دود شده و به هوا رفته بود. ص ۹

تئو بعنوان عامل بمب‌گذاری تحت تعقیب قرار می‌گیرد. به نظر می‌رسد تئو از چیزهایی که او را از هرات شهر پدری‌اش فراری داده خلاصی ندارد. او برای مدعای بی‌گناهی خود مدرکی ندارد که به پلیس ارائه بدهد و از طرفی ماندن او در بیمارستان هم خطرناک است. برای همین فرار می‌کند. به نظر می‌رسد سوءظن به تئو حتی اگر مسئله‌ی دوربین‌های رستوران را کنار بگذاریم، مسئله‌ی مهاجر بودن اوست. مهاجر در کنار مفاهیم و معانی خود، حسی از بحران را هم با خود به یدک می‌کشد. قائل شدن این نقش بحران‌زا به خاستگاه مهاجر برمی‌گردد. در طول تاریخ جهان سوم فضای ملتهب و ناآرامی داشته که مردمانش را در مظان اتهام خشونت‌خواهی قرار دهد. برای همین است که تئو از نقش خود فراری‌ست و خود را اهل بارسلون می‌بیند، نه هرات.

در جامعه‌شناسیِ مهاجرت با فضای سومی روبه‌رو هستیم که بر روی خط مرزی دو فرهنگ مبدا و مقصد ساخته می‌شود. در این فضا هویتی ثالث به نام «سوژه‌ی سرگردان» شکل می‌گیرد. فرناز شهیدثالث در مورد شخصیت تئو و فاصله‌ی آن با آن‌چه سوژه سرگردان نامیده می‌شود که بواسطه‌ی سفر اجباری خود، به مفاهیم جدیدی دست پیدا کرده افزود: «فردی که مهاجرت می‌کند، همراه خودش فقط یادگاری‌ها و لوازم شخصی نمی‌برد. بسیاری از داشته‌های ما نامرئی هستند. حتی خودمان هم به وجودشان آگاه نیستیم. جامعهٔ میزبان هم برای خودش فرهنگی دارد و سنتی و آداب و ترتیبی. برخورد مهاجر و میزبان ممکن است به شکل‌های مختلفی اتفاق بیفتد. یک شیوهٔ آن، شخصی مانند تئو است که آگاهانه تصمیم گرفته هرچه داشته پشت سر جا بگذارد و شهروند دنیای جدید شود. با این حال، ناخواسته در موقعیتی قرار می‌گیرد که خود را معلق می‌بیند و سرگردان. و این البته برای شهروند این روزگار عجیب نیست. وقتی به شخصیت ‌پردازی تئو فکر می‌کردم، نزدیک‌ترین اسطوره‌ به او را اسطورهٔ «یهودی سرگردان» دیدم.

فرناز شهید ثالث بیزاری از موطن

عهد کرده بود که هیچ‌وقت به پشت سرش برنگردد. به هرات و نیشابور. هیچ‌وقت. حتی اگر بمیرد. ص۲۹

بیزاری از موطن در تئو بیداد می‌کند. او ریشه‌ی این بیزاری و دوری‌جویی را در تصاویر خشن و مرگ‌ومیری می‌بیند که زندگی پرنشاطش را از بین برده.

حالا به مرگی بی‌افتخار نزدیک بود. نزدیک‌تر از آنکه بخواهد به زیبایی منومنتاله و آدم‌های جاودانه‌اش فکر کند. ص۳۹

به نظر می‌رسد تئو بعنوان یک مهاجر برای بدل شدن به یک شهروند معتبر و قانونی در کشوری اروپایی، ناخوداگاه ارادتش را به کشور مادری‌اش کم کرده و آن را کشور دوم و یا تابع در نظر می‌گیرد. امّا کم‌کم، مخصوصاً در یک‌سوم پایانی رمان این بیزاری بطور ضمنی رنگ می‌بازد. مواجهه‌ی تئو با سیلویا وقتی از وطن خود حرف می‌زند و جایی که روبرتو او را «بیچاره» خطاب می‌کند اول برساخت‌ اجتماعی و سپس هویتی تئو را دچار شک می‌کند. این تردید در سیلویا بعنوان کسی که در این بمب‌گذاری دخیل است نیز دیده می‌شود.

نویسنده در مورد دید انتقادی در مورد مسئله‌ی هویت به آن‌چه بدیهیات تلقی می‌شود اضافه کرد: موضوع هویت، بسیار پیچیده است و ابعاد مختلفی دارد. همهٔ ما آگاهانه یا ناآگاهانه با این هویت دست به گریبانیم. در رمان هم قرار نیست پاسخی برای این پرسش که هویت چیست ارائه شود. فکر می‌کنم بیشتر طرح سؤال است که ما تا کجا می‌توانیم خود جدیدی بسازیم. یا اینکه تا کجا می‌توانیم گذشته‌مان را - خانواده و دین و تصاویر کودکی و … - پس بزنیم. اما از طرف دیگر تجربهٔ مهاجرت کمک می‌کند تا ما با خودمان صریح‌تر مواجه شویم.»

بیشتر بخوانید: بردلی کوپر، «استاد» را کارگردانی و بازی می‌کند دختری که طالبان زندگی‌اش را تغییر داد «خاطره کوچ» روایتی از تبعیدیان، پناهندگان و مهاجران بی‌سرزمین آغاز دور تازه‌ای از سرگردانی در پایان

مخاطب برای شخصیت تئو و مخمصه‌ای که در آن افتاده پایان تلخی متصور نیست. او می‌داند تئو همراهی دوستانش را دارد و ورود غیرمنتظره‌ی عشقی پرهیجان. مضمون رمان، بحران ساخته‌ی بشر است که مفهوم وطن را دچار تغییر و تزلزل می‌کند. مخاطب با ناتمامی عمدی در پایان‌بندی رمان روبروست و حضور فعال تئو بعنوان یک عکاس در معرض هویتی جدید دیگری که شاید اینبار منفعلانه باشد. «وطن» بطور مداوم تئو را به جهت‌ها و سرزمین‌های گوناگون پرت می‌کند، هویتش را قطعه‌قطعه می‌کند و باز در ترکیبی نو پیوند می‌دهد. نویسنده مخاطب را نه تنها در برابر نسخه‌ی اصلی مفهوم وطن بلکه در زمان بازتعریف می‌کند.

او در مورد پایان‌ محرمانه میلان می‌گوید: «در طرح اولیه پایان دیگری برای تئو در نظر داشتم. اما وقتی ماجرا و شخصیت تئو جزئیات بیشتری از خودشان نشان دادند، دیدم پایانی که من در نظر گرفته بودم نظر من است، نه محرمانهٔ میلان. این بود که طرح رمان هم بازنویسی شد. بله، تئو مجبور می‌شود هویت جدیدی اختیار کند تا زنده بماند. مجبور است رضایت بدهد که عکاسی را کنار بگذارد. مجبور است از خاک اروپا بیرون برود، و البته فکر نمی‌کند در ایران یا افغانستان هم اوضاع بهتری در انتظارش باشد. شاید این فرار یا سرگردانی تا دم مرگ همراه تئو باشد. دست‌کم با بسته شدن پروندهٔ محرمانهٔ میلان، دور تازه‌ای از سرگردانی برای او آغاز شده است.»

۵۷۲۴۵

کد خبر 1699006

منبع: خبرآنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۷۰۲۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

طولانی ترین تونل ریلی خاورمیانه در لرستان ساخته می شود

تین نیوز

​احداث راه آهن لرستان مطالبه ۳۰ ساله مردم است و حالا این ابرپروژه با حضور استاندار جدید در آستانه ریل گذاری است.

 

 

به گزارش تین نیوز به نقل از تسنیم،  راه آهن یکی از مهم ترین سازوکارهای کارآمد در زمینۀ حمل ونقل دورن شهری و برون شهری است و هرکجا که شبکه های سراسری راه آهن ایجاد شود رشد و توسعه اقتصادی را برای آن منطقه به دنبال دارد.

کارشناسان اقتصادی بر این باورند که بین کارآیی در بخش حمل ونقل و کارآیی عمومی در بخش اقتصاد و رشد آن ارتباط مستقیمی وجود دارد.

صنعت ریلی کشور طی سالیان متمادی با فرازوفرودهای بسیاری همراه است و گرچه چشم انداز و هدف اصلی آن همیشه رسیدن به جایگاهی مطلوب و فردایی بهتر بوده است، اما لرستان در میان سایر شهرهای دارای خطوط ریلی از توسعه کمتری برخوردار بوده است.

اتصال مرکز لرستان به خط ریلی جنوب کشور یکی از اهداف احداث راه آهن خرم آباد- دورود - اندیمشک است، پروژه ای که طی این سال ها به اماواگرهای زیادی کشیده شده است.

این این طرح که یکی از پروژه های عمرانی لرستان است در صورت تکمیل و بهره برداری می تواند نقش مهمی در پیشرفت همه جانبه و توسعه پایدار این استان داشته باشد.

طرحی با 13سال قدمت

کلنگ طرح راه آهن لرستان سال 139 با حضور مسئولان ارشد به زمین زده شد و بنا بود در شهریور سال 1398 به بهره برداری برسد، اما همچنان قطار وعده ها برای تکمیل این پروژه ردیف شده است.

گودرز امیری، معاون عمرانی وقت استاندار لرستان، در دی ماه 1399با بیان اینکه راه آهن بالغ بر 42 درصد پیشرفت فیزیکی دارد در گفت وگو با رسانه ها گفته بود که این پروژه از محل اعتبارات فروش سهام فولاد آغاز شده است و مقرر شده که با همان اعتبارات تکمیل و به بهره برداری برسد، اما اعتبارات این پروژه به پایان رسید و فاقد اعتبار لازم برای ادامه عملیات اجرایی شد.

پیش بینی نشدن افق زمانی برای بهره برداری

اسد فامیان، مدیرکل ساخت و توسعه راه آهن منطقه یک کشور، نیز در سال 1399 در رابطه با این پروژه گفته بود: نمی توان افق زمانی مشخصی را به صورت دقیق برای اجرایی شدن راه آهن لرستان مشخص کرد.

وی با اشاره به اینکه پروژه خط ریلی دورود- خرم آباد 38 درصد پیشرفت فیزیکی دارد و نمی توان زمان افتتاح را مشخص کرد، اضافه کرد: اگر اعتبار کامل را در فصل کاری مناسب در اختیار ما قرار دهند، در فشرده ترین حالت حدود سال دیگر می توانیم این پروژه را تحویل دهیم اما این صحبت ها هم هیچ گاه در مقام عمل بر نیامد تا مردم لرستان همچنان چشم انتظار و ناامید بمانند.

این طرح ضروری توسعه ای در سفر اخیر رئیس جمهور و اعضای هیئت دولت به لرستان در 19 آذرماه 1400 به عنوان یکی از پروژه های راهبردی مطرح شد تا بار دیگر امید به شنیدن سوت قطار توسعه و پیشرفت اقتصادی لرستان در بستر احداث راه آهن در قلب مردم زنده شود.

ابرپروژه ای راهبردی برای کشور

رستم قاسمی، وزیر فقید راه وشهرسازی، نیز به خطوط ریلی اشاره کرده و گفته بود یکی از کارهای بزرگ بحث راه آهن است که مطالبه ای مردمی و ملی است، این پروژه برای کشور بسیار مهم است و اعتباری برای آن پیش بینی شده است تا سرعت بگیرد و هرچه سریع تر راه اندازی شود.

وی اضافه کرد: راه آهن یکی از مطالبه های مردم لرستان است که 40 درصد پیشرفت فیزیکی دارد، اما سه سال است که این پروژه تعطیل است و قبل از سفر راه آهن خرم آباد -دورود- اندیمشک در جلسات بحث شد و 60 درصد باقی مانده پروژه سخت است و چندین مسیر کوهستانی سخت و پرهزینه دارد ولی باید تمام شود.

تأمین اعتبار طرح از محل هایی خارج از اعتبارات استانی

وزیر فقید راه وشهرسازی با بیان اینکه پیمانکار این طرح قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء (ص) است، عنوان کرد: در این سفر بنا شد یک برنامه زمان بندی از سوی پیمانکار و دستگاه اجرایی ظرف 10 روز ارائه و مشخص شود.

وی بیان کرد: پیش بینی من این است که طرح راه آهن در یک برنامه زمانی سه ساله و تا پایان دولت به سامان برسد و منابع موردنیاز احداث این خط ریلی نیز از محل هایی خارج از منابع سفر استانی تأمین می شود.

آیت الله رئیسی، رئیس جمهور، نیز در جلسۀ شورای اداری لرستان که 19 آذرماه 1400 برگزار شد، تأکید کرد: زمان بندی ریل و راه آهن تا 10 روز آینده اعلام می شود چون خواسته مردم است.

راه آهن لرستان با وجود این تأکیدات رئیس جمهور در هاله ای از ابهام باقی ماند و تأمین اعتبار آن در دولت حاکم زیویار عملی نشد.

تأمین اعتبار از محل تهاتر نفت برابر استجازۀ مقام معظم رهبری

معاون ساخت و توسعه راه آهن، بنادر و فرودگاه ها نیز در پنجم فروردین ماه امسال از وعده ای جدید برای ادامۀ پروژه راه آهن لرستان بعد از تعطیلات نوروز خبر داد.

عباس خطیبی با اشاره به پروژۀ راه آهن دورود ـ خرم آباد ـ اندیمشک، گفت: این مسیر ریلی به طول 333 کیلومتر با هدف رفع تنگناهای خط سراسری موجود، اتصال مرکز لرستان به شبکۀ ریلی و افزایش ظرفیت های باربری در حال اجراست.

او اضافه کرد: پیگیری های لازم برای رفع مشکلات قراردادی پیمانکار پروژۀ راه آهن دورود ـ خرم آباد ـ اندیمشک در مهرماه سال 1401 به نتیجه رسید و حدود 18 جبهه کاری تا پایان سال 1402 مشغول اجرای عملیات بودند.

معاون ساخت و توسعه راه آهن، بنادر و فرودگاه ها یادآور شد: عمده فعالیت اجرایی پروژۀ راه آهن دورود ـ خرم آباد ـ اندیمشک در بخش زیرزمینی انجام شده است و پیشرفت فیزیکی زیرسازی این پروژه از 39درصد به 51درصد در بیش از یک سال رسید.

او تأکید کرد: حفاری 4500 متر از تونل ها و 1000 متر لاینینگ تونل ها، 27 هزار مترمکعب بتن ریزی و 600 هزار مترمکعب ترانشه برداری از آبان ماه تا اسفندماه 1401 انجام شده است.

خطیبی گفت: حدود 183 تن مواد ناریه، 12500 تن سیمان، 900 تن آرماتور ، 150 تن آهن آلات و 320 تن مش در پروژۀ راه آهن دورود ـ خرم آباد ـ اندیمشک به کار رفته است.

معاون ساخت و توسعه راه آهن، بنادر و فرودگاه ها متذّکر شد: بیش از 87 درصد اعتبار مصوب ابلاغی از محل پیوست یک قانون بودجه برای پروژۀ راه آهن دورود ـ خرم آباد ـ اندیمشک اخذ شده است و مقرر است اعتبارات لازم برای تکمیل این پروژه از سایر منابع اخذ شود.

خطیبی گفت: عملیات اجرایی پروژۀ راه آهن دورود ـ خرم آباد ـ اندیمشک با دستور وزیر راه وشهرسازی و پیگیری های مبنی بر تأمین اعتبار از محل تهاتر نفت برابر استجازۀ مقام معظم رهبری در سال جدید با جدیت بیشتری دنبال می شود.

تعطیلی راه آهن و انتقال ماشین آلات

تمام این صحبت ها در حالی مطرح شدند که نماینده ولی فقیه در خطبه های نمازجمعه پرده از انتقال ماشین آلات این طرح راهبردی و توقف اجرای آن داد.

حجت الاسلام سید احمدرضا شاهرخی، نماینده ولی فقیه در لرستان، در خطبه های نمازجمعه سوم فروردین ماه با اشاره به راه آهن خرم آباد-دورود- اندیمشک اعلام کرد: کلنگ این طرح راهبردی و ملی سال 1390 به زمین زده شد و به علت نبود اعتبارات بعد از مدتی تعطیل شد.

وی یادآور شد:30 درصد طرح راه آهن خرم آباد دارای تونل، پل ها و ابنیه زیادی است که در نوع خود کم نظیر و جزو اولویت های کار دولت سیزدهم است.

شاهرخی متذّکر شد: اخبار رسیده حاکی است که فعالیت راه آهن خرم آباد به کندی پیش می رود که دکتر منظور، معاون رئیس‎جمهور، دهم بهمن ماه سال گذشته از این طرح بازدید کرد، اما نتوانست مشکل اعتباری این طرح ملی و راهبردی را که سود آن متوجه کل کشور است رفع کند.

نماینده ولی فقیه در لرستان گفت: قرارگاه خاتم الانبیا که مجری راه آهن لرستان است طلب و همچنین بدهکاری های زیادی بابت اجرای این طرح دارد و ادامۀ راه آهن بدون تخصیص اعتبار وجود ندارد.

وی اضافه کرد: انتظار ما این بود که علاوه بر اجرایی شدن مصوبات سفر اول، 50 درصد مصوبات سفر دوم هم انجام شود و به دنبال مصوبات سفر سوم باشیم، زیرا هدف از این سفر هم به غیر از این نبود.

شاهرخی اعلام کرد: 26 ماه از سفر اول رئیس جمهور می گذرد و ما همچنان در سه مصوبه اصلی راه آهن، سد معشوره و سه بیمارستان این استان مشکل اعتباری داریم.

نماینده ولی فقیه در لرستان تأکید کرد: انتقال جمعی از کارکنان، برخی از ماشین آلات سنگین طرح راه آهن به استان دیگر و خطر اتمام کار و تسویه حساب این پروژه پاداش خوبی به این مردم پس از انتخابات یازدهم اسفند نبود.

قابل پذیرش نبودن تعطیلی راه آهن

شاهرخی گفت: تعطیلی راه آهن لرستان به علت تعلل، بی تدبیری، تقصیر و غفلت هر دستگاهی باشد قابل پذیرش نیست، زیرا کام مردم را در سال نو و ماه مبارک رمضان تلخ کرده است و باید این اتفاق جبران شود.

وی بیان کرد: جالب توجه است که در چند روز اخیر با چند نفر از مقامات کشوری صحبت شده است و همه از چنین اتفاقی اظهار بی اطلاعی کرده اند!

و حالا با استقرار ابوطالب شفقت در ساختمان استانداری لرستان امیدها برای راه اندازی مجدد عملیات راه آهن لرستان زنده شده است و امید می رود که با عزم جزم استاندار جدید، این پروژه راهبردی لرستان هرچه سریع تر تکمیل  و به بهره برداری برسد.

وی در بازدید امروز خود از این طرح راهبردی لرستان گفت: از سهم این استان برای پروژه راه آهن کوتاه نمی آییم، هرچند حجم اعتبار پروژه بسیار سنگین است.

فعالیت اجرایی پروژه زمان بر است

وی اضافه کرد: ما پیگیر تأمین منابع موردنیاز این طرح هستیم، زیرا احداث راه آهن خرم آباد از مطالبات مردم لرستان است.

استاندار لرستان عنوان کرد: عملیات اجرایی راه آن از سال 91 شروع شده است و اکنون به پیشرفت 50 درصدی رسیده است و قرارگاه خاتم توانسته است که پیشرفت خوبی را حاصل کند.

وی بیان کرد: از سه محل سازمان برنامه وبودجه، مولدسازی و  فروش نفت پروژه راه آهن خرم آباد تأمین منابع می شود، هرچند فعالیت اجرایی پروژه زمان بر است و به طور مثال 33 کیلومتر تونل زمان زیادی را به خود اختصاص می دهد.

استاندار لرستان گفت: از قرارگاه خاتم درخواست بازدید از راه آهن را داریم، هرچند تا به حال نیز زحمات بسیاری را کشیده اند، اما این پروژه از مطالبات جدی این استان است و مردم انتظار تسریع در روند ساخت آن را دارند.

شفقت گفت: حجم اعتبار پروژه راه آهن بسیار سنگین است و مطالبه قرارگاه خاتم از این پروژه 850 میلیارد تومان است.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید